Hubbard Gletsjer

Onze eerste nacht op zee is goed verlopen, we hebben allemaal heerlijk geslapen.

Alleen Romy had het een beetje koud gehad. Ze heeft ook zodra we onze stateroom attendant tegen kwamen om een extra deken gevraagd. We werden kwart over 8 wakker en nadat we onze koffers grotendeels hadden uitgepakt (we moesten toch schone kleding hebben) zijn we naar de 11e verdieping gelopen om te ontbijten. Ze hadden heel veel soorten brood, cereal, gebakken aardappels en ga zo maar door.

Na het ontbijt zijn we terug gelopen naar de kamer om de rest van de koffers uit te pakken en om het verslag van de vorige dag te schrijven en de foto’s op de computer te zetten. Hierna zijn we een rondje gaan lopen over het schip. Omdat Romy en mijn moeder om 1 uur naar een sieraden maak workshop wilden gaan hebben we vroeg geluncht. En ook nu weer veel te veel keuze. Na de lunch ben ik naar een presentatie geweest over sierraadstenen zoals diamant, saffier etc. Het was al bijna afgelopen, maar als je er was kreeg je een bedeltje van het schip voor een armband. Het blijkt dat je door bepaalde dingen te doen je een hele armband met bedeltjes bij elkaar kan sparen.. Geen echt goud, maar wel leuk. Gelukkig konden Romy en mijn moeder ’s avonds ook nog hun eigen bedeltje halen. Nu werd het tijd om onze winddichte jassen aan te doen en naar het dek te lopen, want we kwamen in de buurt van de Hubbard Gletsjer. Deze gletsjer is al meer dan 400 jaar oud en groeit nog steeds. Het is een vreemde gewaarwording als het schip heel langzaam langs de ijsbrokken vaart en de mensen op het dek steeds stiller worden. Je krijgt dan echt zo’n Titanic gevoel. Langzaam aan kwam het ijsgeweld dichterbij. De gletsjer is 76 mile (121,6 kilometer) lang van begin tot eind. We hadden geluk met het weer, want als het te zonnig is het ijs alleen maar wit en als het mistig is zie je helemaal niets. Wij hadden de perfecte weersomstandigheden, wat mooie blauwe tinten gaf in het dikke pak ijs.

Ook konden we hierdoor dicht bij de gletsjer komen. Kapitein Cloos naderde de gletsjer op 120 meter. Af en toe braken er stukken van de gletsjer af. Eén keer was het zo’n groot stuk dat de kapitein ons waarschuwde voor een kleine tsunami.

Nadat het schip eerst een uur stil gelegen had met aan de rechterkant zicht op de gletsjer, draaide de kapitein het schip 180 graden, zodat de linkerkant ook nog kon genieten van al het moois. Wij hebben onze kamer aan de linkerkant, dus in de tijd dat het schip draaide zijn wij terug gelopen naar onze kamer, voor nog meer mooie foto’s.

Twee uur hebben we stil gelegen bij de gletsjer en toen werd het helaas tijd om er weer vandoor te gaan. Onderweg zagen we zeehonden op ijsschotsen liggen en ook hebben we zeeotters en Bald Eagles gezien.

Toen de gletsjer uit het zicht verdwenen was hebben we de excursies voor de komende dagen geregeld en om half 7 zijn we in het Windjammer café gaan eten. Na het eten hebben we nog een bedeltje voor mijn moeder en Romy gehaald en de rest van de avond hebben we op onze kamer doorgebracht.

De hele middag in de kou op het dek staan is zeer vermoeiend. Morgen gaan we aanmeren in Juneau, de hoofdstad van Alaska. Hier gaan we 2 excursies doen en op zoek naar een internetcafé om de eerste 2 dagen online te zetten. Of dat gaat lukken……