Vanmorgen waren we iets later aan het ontbijt en dat was goed te merken. Sjon en ik konden precies het laatste vrije tafeltje “kiezen”. Na het ontbijt zijn we (hoe kan het ook anders) naar de mountains gereden. Maar eerst hebben we een stop gemaakt voor lunchspullen en koffie. Om kwart over 10 reden we de Cove loop op. Aan de loop liggen ook trails en één ervan willen we graag doen. De weersvooruitzichten zijn vandaag goed, dus ….. Na een kort overleg besluiten we om deze direct te doen. Bij het beginpunt van de trail is het al aardig druk. We nemen water en wat te eten mee, want heen en terug is de trail 5.7 mile (ruim 9 kilometer) en de trail is niet vlak.
Je loopt langs het water, de ene keer links, dan ga je een brug over en dan weer rechts.
Uiteindelijk klimmen we een bergtop over om aan de andere kant weer verder te lopen. Ook hier weer langs het water. De trail loopt naar de Abrams Falls en deze bereiken we na ongeveer anderhalf uur. Wow wat is het geweldig om te zien. We nemen natuurlijk de nodige foto’s, maken filmpjes en gaan even zitten om te genieten van de omgeving.
Hier drinken en eten we wat en gaan dan weer dezelfde weg terug.
Over de terugweg hebben we iets korter over gedaan. In totaal hebben we er 2 uur en 25 minuten over gedaan (de tijd die we daar gezeten hebben niet meegenomen). Om kwart voor 11 waren we gestart en om half 2 zijn we weer terug bij de auto. Eerste stop was het visitorcenter, want ondanks dat we hier al twee dagen hebben rondgereden, hadden we nog geen stempel gehaald. Dit hebben we dus nu wel gedaan, want we wisten nog niet of het visitorcenter bij de volgende passage nog open zou zijn. Hierna zijn we weer richting de uitgang gereden en hebben bij “ons” plekje we een broodje gegeten. Na het broodje zijn we de loop weer opgereden en vlakbij het visitorcenter heeft Sjon de auto geparkeerd en wilde even een powernapje doen. Ik heb in die tijd een spelletje gedaan op mijn telefoon (we hadden daar totaal geen ontvangst) en veel naar buiten gekeken om te genieten van de omgeving. Na ongeveer een uurtje hebben we onze weg vervolgd en hebben nog een rondje gereden. Op een gegeven moment stokte het verkeer voor ons en bleek dat we aan het wachten waren voor een overstekende hert. Uiteindelijk bleken het er drie te zijn.
Via Sparks Lane (hier kan je de loop nog een keer doen zonder via de uitgang te hoeven gaan) zijn weer de loop opgereden. Bij het oprijden van de loop zagen we ineens zwaailichten, iets wat we nog niet eerder gezien hebben hier in de Cove. Het bleek dat de parkrangers (hoorden we later), hier dezelfde bevoegdheden hebben als de politie en zij hadden dus 2 personen gearresteerd. Eén van de twee zat al in de auto van de ranger en de andere ging nog iets uit haar auto halen. Maar voor zover wij konden zien was ze behoorlijk onder invloed, wat mogelijk de reden van de arrestatie was. We waren volledig in shock. Waarom ga je hier naar toe als je niet komt om te genieten van alles wat hier te zien valt. We rijden rustig verder en vlakbij de waterval laat Sjon een auto voorgaan en op dat moment zien we 3 herten die daar stonden wegrennen. Doordat ze gingen rennen zagen we ze, anders hadden we ze gemist.
We besloten om nog even langs het visitorcenter te rijden voor een bezoek aan het toilet, dan daarna naar de uitgang en door naar het hotel. We hadden tot dat moment wel veel herten gezien, maar nog geen beer. We kunnen immers niet altijd geluk hebben. Bij de toiletten aangekomen staan daar twee herten met gewei. Die willen we natuurlijk ook op de foto zetten.
De pro's!
Na de stop bij het toilet zijn we ons rondje naar de uitgang gaan vervolgen. We komen achter een pick-up truck te rijden. Op een gegeven moment stopt deze, en wederom herten.
Niet veel later stopte deze auto weer, we konden gelukkig zien welke kant ze opkeken en ze keken naar rechts. En ja hoor heel in de verte zag ik een beer. Jeetje wat hebben deze mensen een scherpe blik. En niet veel later weer een hertje. En wederom niet veel later stopten ze weer. Wij kijken (want inmiddels was het in het bosgedeelte al aardig donkerder aan het worden) waar ze naar kijken, zit er ineens op ooghoogte een cub naast me. Hij/zij was zo dichtbij dat de camera niet scherp wilde stellen. Ik kon hem letterlijk bijna aaien.
Na even bekeken te zijn door de cub verdween deze samen met nog een cub en moeders het bos in. Zo dan dat is in korte tijd gewoon 4 beren. En of het nog niet genoeg was stak er ook nog een hert voor onze auto over. Hij zat aan mijn kant en ik zag dat hij over wilde steken.
Hij zou eerst recht oversteken, maar schrok ergens van in de bosjes en is toen een stukje verder de weg afgelopen
om op een ander punt alsnog in de bosjes te verdwijnen.
We hadden nu de smaak te pakken en dachten we doen nog één rondje. Ik zei nog gekscherend tegen Sjon, straks missen we iets geweldigs doordat we niet doorrijden. Ik had het nog niet gezegd of we zagen een hele grote beer. Zo groot hebben we nog niet eerder gezien.
Hij stak de weg over en het gras in. In het gras liepen 4 herten te grazen en niet veel later zet de beer hem op een rennen.
Hij ging op de herten af, maar die kunnen natuurlijk ook heel hard “rennen”. Jeetje wat een ervaring.
Hij probeerde het twee keer en toen waren de herten en de beer in het hogere gras verdwenen. We hebben nog even staan praten met anderen die het spektakel ook gezien hadden.
Onze weg vervolgend kwamen we bij het punt waar je via de Hyatt Lane terug kon naar de uitgang of door kon gaan en de volledige loop rijden. Sjon koos ervoor om door te rijden, want het was inmiddels toch al laat, dus nog iets later kon dan ook wel. En dat heeft ons alsnog 2 beren opgeleverd. Eén zat ook ver in de bosjes, terwijl de ander een hele tijd op dezelfde plek bleef dralen.
Hij ging zelfs op een gegeven moment even zitten.
Wij zijn na ongeveer 15 minuten weggegaan, het was inmiddels te donker geworden om foto’s te nemen en ook werd het steeds moeilijk om het goed te zien. Zo dan dat was nog eens een geweldige dag! Eerst een hele mooie wandeling en vervolgens 18 verschillende herten en maar liefst 7 beren zien. Rond kwart over 8 reden we het terrein af en moesten toen nog naar het hotel rijden, wat ook nog 45 minuten duurt. We hadden nog niet gegeten, dus onderweg naar het hotel besloten we om een pizza te halen bij de naast ons gelegen pizzahut en deze op de kamer te eten. Morgen gaan we weer verder met onze rondreis, maar we sluiten de Great Smokey Mountains af met een bang!