De stilte en de rust deden ons waarschijnlijk goed want om half 10 werden we pas wakker. Zo laat worden we thuis nooit wakker.
Na een verfrissende douche en een heerlijk zelf gemaakt ontbijt zijn we naar de office gelopen om informatie te halen over het huren van een kano en wat er dan voor mogelijkheden waren. Hier hebben we tevens even onze mail binnengehaald op het internet. We hadden bedacht ’s morgens eerst een stuk in de omgeving te wandelen en dan na de lunch naar het berencentrum te rijden. We wilden beginnen met een “makkelijke” wandeling.
We hadden al vrij snel door dat het lang geleden was dat deze trail gelopen was, want de gewassen waren erg hoog. Omdat er veel stilstaand water op de paden lag en het voor het tijd van het jaar hier erg warm is stikt het van de muggen en deze zijn nog behoorlijk agressief ook. Na ongeveer 20 minuten besloten we dat het genoeg was.Het pad werd steeds slechter te bewandelen en het zicht voor eventuele wildlife ook slechter en we willen niet ineens oog in oog staan met een wolf of (wilde) zwarte beer. Toen we terug waren bij onze cabin hadden we toch 3 kwartier gelopen. Na de lunch zijn we richting Ely (spreek uit eelie) gereden voor het North American Bear Center. In dit centrum leer je niet alleen over de zwarte beren, maar ook over de ijsberen, de grizzlyberen en de verschillende kleurvarianten hierin.
Zo hadden ze diverse filmpjes over de grizzlyberen van Katmai NP (waar wij geweest zijn in 2012, zie link). Dit was super gaaf om te zien en te herkennen. Ze hebben hier 4 beren in gevangenschap leven, Ted (17 jaar) en Honey (18 jaar) zijn bij een particulier vandaan gekomen. Ted woog op dat moment ruim 453 kilo, wat veel te zwaar was voor een mannetjes beer.
Ze hebben hem geleidelijk laten afvallen en hij weegt nu de helft. Enige consequentie van zijn overgewicht is dat hij heel slecht kon lopen en nu artritis heeft. Daarnaast hebben ze Lucky, een mannetje van 7 jaar en Holly een vrouwtje van 1 jaar. Hoe ze aan Lucky gekomen zijn weet ik niet, maar Holly hebben ze vorig jaar vanuit Tennessee opgehaald. Of haar moeder dood was of dat ze op een andere manier van haar moeder gescheiden was dat wisten ze niet, maar ze hebben haar weten te vangen en naar Ely gebracht.
Lucky en Honey hebben we van heel dichtbij gezien en dat was echt geweldig.
Lucky klom op een gegeven moment zelfs heel hoog in een boom dat zelfs de verzorgers het wel spannend vonden. We hadden geluk, we zagen Lucky vanuit de boom naar beneden klimmen.
Nadat we nog een tijdje hadden staan praten met één van de vrijwilligers zijn we weer terug gereden naar onze hut. Vlakbij de lodge spotte ik een hert in het bos en deze liet zich heel gewillig fotograferen.
Na het eten (we hadden een pan nasi gemaakt) hebben we de was gedaan. Morgen willen we een kano huren en lekker op het water gaan kanoën.